miércoles, 20 de julio de 2011

EL PASO (GRUPO ARTÍSTICO)

El Paso fundouse en febreiro de 1957 en Madrid, sendo o grupo de maior relevancia na configuración e definición da vangarda española de posguerra. Os integrantes Del paso no momento da firma do manifesto e nas súas primeiras exposicións como colectivo foron os pintores Rafael Canogar, Luis Feito, Juana Francés, Manolo Millares, Manuel Rivera, Antonio Suarez, Antonio Saura e o escultor Pablo Serrano. Xunto a estes artistas formaron parte do grupo os críticos de arte José Ayllón e Manolo Conde. No ano 1958 incorpóranse os artistas Martín Chirino e Manuel Viola.

En marzo de 1957 publicouse o manifesto Del paso redactado por José Ayllón e co símbolo do grupo realizado por Antonio Saura baseándose nunha obra de Pablo Serrano. En abril dese mesmo ano inaugurábase a primeira exposición do grupo na Libraría-Galería Buchholz de Madrid.

O Grupo El Paso desempeñou un papel fundamental no proceso de normalización dunha vangarda, desorientada e dispersa dende o final da Guerra Civil, presentando unha significación singular debido á procedencia dispar dos seus membros, a súa coherencia plástica, a pesar da forte individualidade de cada un dos seus compoñentes, e á súa ideoloxía comprometida e radical.

Manolo Millares nacera en Las Palmas de Gran Canaria, Antonio Saura en Huesca, Rafael Canogar en Toledo, Pablo Serrano en Crivillén (Teruel), Manuel Rivera en Granada, Antonio Suárez en Gijón (Asturias), Juana Francés en Alicante, Manuel Viola en Zaragoza e o critico José Ayllón en Tarragona. Soamente eran de Madrid Luis Feito e Manolo Conde. Prodúcese así unha confluencia na que vimos un paralelismo coa procedencia dispar e o seu encontro en Madrid dos compoñentes da chamada xeración do 98.


Os artistas Del paso iniciaron a súa formación nun ambiente artístico no que a modernidade se abría paso dunha forma precaria. En realidade, podería dicirse que a arte dos membros do grupo, ao igual que o doutros moitos artistas de vangarda de entón, non se correspondía coas condicións reais e históricas do país. A súa actividade foi un labor que tendeu unha ponte, un paso, entre unha modernidade invertebrada e unha vangarda radical. Para iso, ao igual que para outros pintores que viviron a aventura do Informalismo e construíron a poética da Arte outro, foi decisivo o coñecemento das realizacións da vangarda abstracta. A vangarda que tiña o seu centro e capital en París e o Expresionismo Abstracto norteamericano foron os puntos de referencia e contacto cunha nova linguaxe que inmediatamente asimilaron e fixeron propia. Neste sentido, os artistas Del paso realizaron unha arte na que existen varios compoñentes que forman parte dun denominador común: a primacía dunha expresividade agresiva e intensa; a redución intencionada da cor a uns límites mínimos para a súa existencia e, por último, a través diso, o convencemento nunha poética artística do compromiso.

Un dos aspectos que definen a dimensión plástica Del paso foi precisamente a súa preocupación e actitude crítica ante a realidade e o seu compromiso cunha situación histórica. A vangarda significaba rebeldía, ruptura. O compromiso coa realidade do momento supoñía unha mesma actitude de loita e negación do establecido que os membros Del paso identificaron coa súa práctica artística.


Unha fotografía de Manolo Millares, reproducida en diversas ocasións, na que o pintor aparece xunto a un deteriorado cartel no que se le «PROHIBIDO O PASO», é un testemuño preciso desta actitude a contracorrente. No manifesto Del paso (1957), afirmábase: «Cremos que a nosa arte non será válida mentres non conteña unha inquietude coincidente cos signos da época, realizando unha apaixonada toma de contacto coas máis renovadoras correntes artísticas. Imos cara a unha plástica revolucionaria -na que estean presentes a nosa tradición dramática e a nosa directa expresión- que responda historicamente a unha actividade universal».

Unha tradición dramática que ten a súa referencia na expresividade e agresividade radical da pintura final de Goya. O monocromatismo e a xestualidade de Saura, os ferros encontrados e soldados herdanza do dadaísmo máis radical de Pablo Serrano, as condensacións de materia de Feito, Suárez e Juana Francés, a esgazada angustia, existencial e patética das arpilleiras de Millares, as teas metálicas de Rivera, os nocturnos, ausentes de cor, de Viola, as espirais de Chirino e a xestualidade expresiva e palpitante de Rafael Canogar, inciden nunha idea esencial: o valor plástico e agresivo da tradición española e a súa recuperación para unha vangarda universal. O Paso foi un paso imprescindible na afirmación da vangarda e na consolización da modernidade artística e histórica de España.

Referencia: NETO ALCAIDE, Víctor. O Paso (1957 -1960), en Enciclopedia Madrid S.XX

DAU AL SET (GRUPO ARTÍSTICO)

Dau al Set é un grupo artístico vangardista español de Cataluña creado arredor da revista homónima en Barcelona, en setembro de 1948. O seu propio título (en español 'A sétima cara do dado') xa delata o seu carácter rupturista.

Os seus membros fundadores foron o poeta Joan Brossa (que creou o nome do grupo e a revista), o filósofo Arnau Puig e os pintores Joan Ponç (director da revista), Antoni Tàpies, Modest Cuixart e Joan-Josep Tharrats (editor e impresor desta). Ao pouco tempo se lles uniu o polígrafo Juan Eduardo Cirlot.

Adscrito en principio ao movemento surrealista ata converxer nun estilo propio, a revista que vehiculou o grupo comezou a publicarse en setembro de 1948 e deixou de publicarse en 1956. Non obstante Tàpies abandonou a súa vinculación á revista en 1951, aínda que seguiu contribuíndo esporadicamente ata a súa desaparición. Polo tanto, aprécianse dúas etapas na traxectoria deste movemento: a primeira, dende setembro de 1948 ata 1951, marcada sobre todo polo surrealismo, na que o líder foi Brossa e Cirlot desempeñou un destacado labor; e outra dende esa época ata o final, cunha apertura a outros estilos, dirixida por Tharrats, que se afastaba así de Brossa e Tàpies.1

A pesar desta efémera existencia, Dau ao Set está considerado como un dos primeiros referentes da vangarda artística interior posterior á posguerra española, tras o Grupo Pórtico de Zaragoza (xurdido en abril de 1947) e a Escola de Altamira, activa en Santander e en Madrid dende 1948.2 Posteriormente aparecería en Madrid en 1957 o Grupo o Paso.

sábado, 16 de julio de 2011

ALBERT RÁFOLS - CASAMADA

  
Naceu o 2 de febreiro de 1923 na cidade de Barcelona. Iniciou os estudos de arquitectura pero abandonounos para dedicarse de cheo ás artes plásticas grazas ao apoio do seu pai, Albert Ràfols i Cullerés. En 1950 obtivo unha bolsa para poder viaxar a Francia, onde se instalou en París ata 1954 xunto á súa esposa, a tamén pintora Maria Girona i Benet.

En 1980 foi galardoado co Premio Nacional de Artes Plásticas concedido polo Ministerio de Cultura e no 2003 co Premio Nacional de Artes Visuais de Cataluña concedido pola Generalidade. Así mesmo en 1983 foi distingido coa Creu de Sant Jordi e en 1991 coa Lexión de Honra do Goberno de Francia. É académico honorario da Real Academia de Belas Artes de San Fernando.
 

Faleceu o 17 de decembro de 2009.

miércoles, 6 de julio de 2011

JOAN PERE VILADECANS

Joan Pere Viladecans (Barcelona, 1948) é un pintor catalá.
Influído por Antoni Tàpies e Joan Brossa, comezou con obras nas que combinaba a pintura con diversos obxectos, misturando técnicas, cunha pincelada mesta próxima á pintura matérica.
A cabalo entre a figuración e a abstracción, a súa obra céntrase na natureza, o tempo e a vida.
1992 Expo de Sevilla.
1998 Museu de Zoología de Barcelona.
1999 Sala d'Exposicións da Fundació Caixa de Manresa.
1999 Centre d'Art Santa Mònica, Barcelona.
2001 UNDER DM 2000. Galerie Dreiseitel, Colónia, Alemania.
2003 Arbeiten auf Papier. Galerie Dreiseitel, Colónia.

Nos anos noventa mostrou a súa obra en Túnez (1991), na Expo de Sevilla (1992), en Oporto (1993), na Sala d'Exposicións da Fundació Caixa de Manresa (1999) e no Centred'Art Santa Mònica de Barcelona (1999).
Ao longo da súa carreira, que se iniciou en 1967, Viladecans expuxo en coñecidas galerias de arte e museos en España (Fundación Joan Ollou e Museu de Arte Contemporáneo de Madrid, entre outros moitos) e noutros paises de Europa e América, como Alemaña, Francia, Bélgica, Italia, Suecia, Polonia, EEUU, Canadá e Uruguay. Participou tamén en diferentes edicións da Feira de Arte Contemporáneo (ARCO) e no 50 aniversario das Nacións Unidas, en Barcelona.

Entre os recoñecementos á súa traxectoria profesional  inclúense a condecoración de Chevalier dans l'Ordre deas Arts et deas Lettres, outorgado polo Goberno francés en 1996, e o premio Award for Excellence, que lle entregou un ano despois a Society for News Design (Nova Iork).

TADASHI ASOMA


Tadashi Asoma, nado en Xapón en 1923, recibiu a súa educación no Colexio de Profesores de Saitama, Urawa, Gakko Bijitsu, Tokio; Grand Chaumière, Parides e o Art Students League, Nova Iork.

En 1958, Tadashi Asoma recibiu unha bolsa do goberno xaponés para estudar en Paris. A súa primeira exposición en Estados Unidos foi en 1961 na Sociedade Xaponesa en Nova Iork e San Francisco. Comezou a interesarse pola arte americana contemporanea e decidiu establecerse nos Estados Unidos. Finalmente mudou a Nova Iork coa súa família. Asoma produciu a maioria das súas pinturas durante a sua residencia nos Estados Unidos.

Durante os seus primeiros anos, viviu nun apeartamento preto do East Village en Nova Iork. Estudou pintado polo dia e pola noite mantiña á sua familia traballando nun restaurante. Finalmente, Asoma mudouse coa súa familia a unha pequena aldea a uns sesenta quilómetros ao norte de Manhattan, Garrison. Foi neste lugar onde Asoma entrou en contacto coa natureza e atopou a inspirazón para a súa arte.

Tadashi Asoma deléitase coa cor e retrata o troco das estacións coa expresión sensíble propia doun autor oriental.

Tadashi Asoma participou en exposición individuais e colectivas en todo o mundo, incluíndo Nova Iork, San Francisco, Tokio, Suíza e Alemaña. A súa obra está presente en moitas coleccións públicas e empresariais.

PASIN SLOAN

Pasin Sloan naceu en Chicago en 1946.
Graduouse en Marymount College, Tarrytown, Nova Iork, e recibiu a titulación en artes gráficas na Universidade de Chicago.

As súas pinturas, debuxos e gravados son proezas técnicas de visualizazón e de virtuosismo. A artista utiliza un estilo foto-realistas para representar obxectos reflectantes en conxunto sobre fondos estampados. Sen embargo, subverte os xéneros e estilos, infundindo un carácter tradicional a pintura de natureza morta con tendencias moi abstractas.


2009 Peltz Gallery, Milwaukee, Wisconsin
2008 Lewallen Contemporary, Santa Fé, New Mexico
2007 William Havu Gallery, Denver, Colorado
2006 Peltz Gallery, Milwaukee, Wisconsin
2005 J.Cacciola Gallery, New York.
2004 J.Cacciola Gallery, New York, Gerhard Wurzer Gallery, Houston, Texas
2003 Davidson Galleries, Seattle, Washington
2002 Karl Oskar Gallery, Kansas City, Missouri
1999 Tatistcheff and Company, New York,Peltz Gallery, Milwaukee, Wisconsin
1996 Butters Gallery, Ltd., Portland, Oregon ou Union League Club of Chicago.
1994 Butters Gallery, Ltd., Portland, Oregon ou Landfall Press Gallery, Santa Fé.
1993 Thimmesh Gallery, Minneapolis
1992 Roger Ramsay Gallery, Chicago (catalogue)
1991 Butters Gallery, Ltd., Portland, Oregon
1990 Peltz Gallery, Milwaukee, Wisconsin,Cam. Real Gallery, Boca Raton, Florida
1985 Sister Guala OU'Connor Gallery, Rosary College, River Forest, Illinois ou G. W. Einstein Company, Inc., New York
1984 ou Kirkland Fine Arts Center Gallery, Millikin University, Decatur, Illinois 1983 ou G. W. Einstein Company, Inc., New York
1982 Illinois State Museum, Springfield
1981 Frumkin and Struve Gallery, Chicago
1980 G. W. Einstein Company, Inc., New York
1979 G. W. Einstein Company, Inc., New York
1978 Landfall Press Gallery, Chicago
1977 G. W. Einstein Company, Inc., New York
1976 University Club of Chicago, Chicago ou Galesburg Civic Art Center, Galesburg, Illinois
1975 North River Gallery, Northeastern Illinois University, Chicago

MIGUEL MOSQUERA

Naceu, formouse e reside na cidade de Ourense na que os artista danse case por xeración espontánea. É alleo a facilitar datos personais, quizá porque entende que é a obra a que ten que falar e non o artista.

SELECCIÓN DE EXPOSICIÓNS E TALLERES
2010     Centro Cultural Deputación de Ourense.
2007     Galería PM8. Vigo.
2005     Colectiva Inauguración Centro Cultural Caixa-nova en Ourense.
2004     Feria Arco 2004, Madrid Galería Marisa Marimón.
2003     Galería Marisa Marimón. Ourense.
2000     Galería Trinta. Santiago.
1999     Galería Trinta. Santiago.
1998     Galería Trinta. Santiago.
1997     Sala Nasa- Santiago de Compostela. ,Centro Fernando de los Ríos- Madrid, Sala Municipal de Aranjuez.
1995     Mar de Fondo. Galería Abel Lepina Vigo. Colectiva de Grabado. Amadora. Portugal. Galería Abel Lepina. Vigo.
1994     Bienal Iberoamericana de Grabado. A Coruña.
1993     Trazos e Caminos. Itinerante. Taller Grabado - Claustro Montederramo. Ourense.
40 críticos/Jóvenes Artistas. Estación Marítima. Vigo.
Arco 93. Madrid. Galería Trinta. Exposición Pequeño Formato. Pontevedra.
1992     Arco 92. Madrid. Galería Trinta. Exposición Universal de Sevilla. (Expo 92). Sevilla.
1991     Galería Trinta. Santiago de Compostela. Galería Abel Lepina. Vigo. Gallaecia. Ourense Lorient. Francia. Club Financiero Atlántico. A Coruña. Casa Patas. Madrid.
1990 Revisión dunha Década 1978/1988. Auditorio de Galicia. Santiago y Casa de las Artes e Historia de Vigo. Casa das Artes e Historia. Vigo. Ay meu Ourense. Museo Municipal. Ourense. Encuentros Galicia - Portugal. Viana do Castelo. Revisión da Arte Actual Galego. Casa de la Cultura. Lugo.
S.P. Museo Arqueológico. Ourense. Galería Trinta. Santiago de Composteia.
1987     Galería Gruporzán. A Coruña. Edición Carpeta Grabados Artistas Gallegos. 1989 Galería Expresión. Ourense. 1 + 1= 12 Museo Municipal. Orense. Edición de carpetas grabados 4 Grabadores.
Paralelo 42. Casa da Parra. Santiago.
1986     Caja Postal. Santiago. Galería Sargadelos. Santiago. Galería Gruporzán. A Coruña.
S.N.B.A., Fundación. Calouste Gulbenkian. Lisboa.
1985     Sala Nicanor Pinole. Gijón.
1983     Museo de Bellas Artes. Santander. A Pintura Galega Hoxe. A Coruña. VIl Bienal. Pintura Española de los 80. Pontevedra. Escuela Universitaria de F.G.B. Ourense. Galería Sargadelos. Madrid.
1982     Sala Luís Seoane. Coruña. Arteder 92. Bilbao. VI Bienal. Pontevedra. Obra Gráfica Gallega. Santiago.
1980     X Ciclo Plástica Gallega. Caixa Vigo. Vigo. Montaje Plástico Urbano. Ourense. Galería Estudio 34. Ourense. Kanagawa Prefectural Galiery. Japón. Obra Gráfica. Ateneo. Ourense. Galería Sargadelos. Santiago. Sala Cala de Ahorros de Vigo. Vigo. Sala Cap. Zamora. Obra Gráfica. Ferrol. Sala Luis Seoane. A Coruña. IX Premio Grabado Carmen Arozena. Galería Abril. Madrid. Kanagawa Prefectural Galiery. Japón.
1978     Galería Arco da Vella. Lugo.
1977     Aula de Cultura. Santiago de Compostela. Museo Arqueolóxico. Ourense.
1976     Sala Municipal. A Coruña. Sala Torrado. Pontevedra. Sala Caja de Ahorros de Vigo. Vigo.
1975     Ateneo de Ourense. Mar de Plata. Argentina. Córdoba. Argentina. Santiago de Estero. Argentina. San Juan y San Pedro. Argentina. Librería Española. Buenos Aires. Plaza de la Princesa. Vigo.
1974     Institute of Spain. Londres. H.Okura. Amsterdam. Museo Bellas Artes. Santiago de Chile.
Ateneo de Ourense. Museo de Arte. Valparaíso. Chile.
1973     Museo Arqueoióxico Ourense. Alhambra de Granada.
1971     Volter do Tucho. Ourense.

OBRA EN (selección):
Worid Print Council. San Francisco. EE.UU.
Museo Bellas Artes. Santander.
Museo Carlos Maside Sada. A Coruña.
Centro Galego de Arte Contemporáneo. Santiago de Compostela.
Colección Xunta de Galicia. Santiago de Compostela.